دانه دار

لغت نامه دهخدا

دانه دار. [ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) دارای دانه. دارای حبه چون سنبله و خوشه. || که صاحب حبوب باشد. || که صاحب تخم و یا استخوانکی در درون میوه باشد. || که نگهبانی دانه و حبوب کند. || دارای قطرات چون دانه. گلوله گلوله ( اشک و جز آن ) :
دریغ از گریه های دانه دارم
بپای خنده زنجیری نکردم.ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

هر میوه ای که در میان آن هسته یا تخم باشد، دارای دانه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) میوهای که در داخل آن دانه یا تخم باشد .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم