خوش خدمتی

لغت نامه دهخدا

خوش خدمتی. [ خوَش ْ / خُش ْ خ ِ م َ ] ( حامص مرکب ) اطاعت. پرکاری و نیک انجامی در کار. || چاپلوسی. خودشیرینی.

فرهنگ عمید

۱. خوب خدمت کردن.
۲. [عامیانه، مجاز] انجام دادن کارهای کسی با تملق و چاپلوسی.

فرهنگستان زبان و ادب

[علوم سیاسی و روابط بین الملل] ← خوش خدمتی سیاسی