لغت نامه دهخدا خندنده. [ خ َ دَ دَ / دِ ] ( نف ) آنکه خنده کند. خنده کننده. ضاحک. ( یادداشت بخط مؤلف ): هرهار؛ بیهوده خندنده. هأهاء؛ مرد نیک خندنده. ( منتهی الارب ).
