زبانه زنان

لغت نامه دهخدا

زبانه زنان. [ زَ ن َ / ن ِ زَ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) زبانه زننده. زبانه کش. زبانه زن. مشتعل :
به آب ماند شمشیر او گر آب
سرشته باشدبا آتش زبانه زنان.فرخی.چه گوید و چه گمانی برد که خار درشت
چه کرد خواهد با آتش زبانه زنان.فرخی.بصلح چیست ، بصلح آفتاب روشن روی
بخشم چیست بخشم آتش زبانه زنان.فرخی.هرآینه که همی روشنی بچشم آید
کجا فروخته شمعی بود زبانه زنان.فرخی.آتش از حلق او زبانه زنان
بیت گویان و شاخشانه زنان.نظامی.

فرهنگ عمید

درحال زبانه کشیدن، درحال اشتعال.

فرهنگ فارسی

زبانه زننده در حال اشتعال
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم