لغت نامه دهخدا زبانه زن. [ زَ ن َ / ن ِ زَ ] ( نف مرکب ) شعله کش. مشتعل. زبانه کش : و آتش خشم بهرامشاه و مؤیدالدین بر قاعده زبانه زن. ( بدایع الازمان ).
