راست طبع

لغت نامه دهخدا

راست طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) که طبعی معتدل دارد. روان طبع. خوش ذوق.خوش سلیقه. مقابل کژطبع. اهل دل و حال :
مرا یکدم از دست نگذاشتی
که با راست طبعان سری داشتی.( بوستان ).چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو
آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو
آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو
نه عاشق کس بود نه کس عاشق او.سعدی.

فرهنگ عمید

۱. خوشطبع، خوش سلیقه، خوش ذوق.
۲. اهل دل، اهل حال: آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو / نه عاشق کس بُوَد نه کس عاشق او (سعدی۲: ۷۳۱ ).

فرهنگ فارسی

که طبعی معتدل دارد روان طبع