حاء

لغت نامه دهخدا

حاء. ( اِ ) نام حرف ششم از حروف هجاء عرب.
حاء. ( ع ص ) مرد صالح. مرد نیکوکار. || زن بلندآواز. زن جهوریةالصوت. || زن زبان دراز. زن سلیطه. || ( اِخ ) نام مردی. || نام قبیله ای.

گزارش محتوای نامناسب