باد تند

لغت نامه دهخدا

باد تند. [ دِ ت ُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی طوفان و تندباد و گردباد. ( آنندراج ). ریح.دعبیة. زِهْلِق. عَصوف. ریح لِباع. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

طوفان تند باد

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] باد تند (قرآن). بادهای تند از آیات خداوند هستند، که امواج دریاها را به وجود می آورند، و کشتی ها را به حرکت در می آورند. و خداوند هم برای اثبات وقوع قیامت به تندبادها سوگند خورده است.
۱. ↑ یونس/سوره۱۰، آیه۲۲.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۹، برگرفته از مقاله «باد تند».
...