اباه

لغت نامه دهخدا

( اباة ) اباة. [ اُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ آبی.
ابأه. [ اِءَ ] ( ع مص ) قصاص کردن. || با مأوی بردن. || بازگردانیدن. || گریختن. || پوست را دباغت کردن. پیراستن پوست را.
ابأه. [ اِ ءَ ] ( ع مص ) سر باززدن اندر کاری. فروگذاشتن طاعت.
ابأه. [ اَ ] ( ع اِ ) یک نی.