معنی ثروت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ثروت. [ ث َرْ وَ ] ( ع اِ ) ثراء. دارائی. توانگری. کثرت مال. مال. مکنت. نعمت. دولت. هستی. ذروت :
با کرم او الف که هیچ ندارد
در سرش اکنون هوای ثروت شین است.انوری.اسلاف او در ایام آل سامان به ثروت تمام و حرمت موفور مشهور بودند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 435 ).
این دعا می کرد دایم کای خدا
ثروتی بی رنج روزی کن مرا.مولوی.|| بسیاری مردم. بسیار عدد از مردم : انه لذو ثروة من مال و رجال. || شبی که ماه و پروین با هم جمع شوند. || مهتری. ( غیاث اللغة ). || ثروت یا علم ثروت ، علم اقتصاد، علم تولید و تقسیم و مصرف ثروت ، و در این مورد ثروت عبارت است از انواع دارائی آدمی از کالا و خواربار و ابزار و ماشین آلات و راه آهن و غیره.
ثروة. [ ث َرْ وَ ] ( ع مص ) بسیار مال شدن. || بسیار عدد شدن. رجوع به ثروت و ثراء شود.

فرهنگ معین

(ثَ وَ ) [ ع . ثروة ] (اِ. ) ۱ - بسیاری تعداد مردم . ۲ - شبی که ماه و صورت فلکی ثریا (پروین ) با هم باشند.
( ~. ) [ ع . ] ۱ - (اِمص . ) دارایی ، توانگری . ۲ - (اِ. ) مال بسیار.

فرهنگ فارسی

مال، دارایی، بسیاری مال
۱- ( اسم ) دارایی توانگری . ۲- ( اسم ) مال بسیار مکنت دولت هستی .یاعلم ثروت . علم اقتصاد علم تولید و تقسیم و مصرف کردن ثروت و درین مورد ثروت عبارتست از انواع دارایی آدمی از کالا و خوار بار و ابزار و ماشین ها و غیره .

فرهنگ اسم ها

اسم: ثروت (دختر) (عربی) (تلفظ: servat) (فارسی: ثِروت) (انگلیسی: servat)
معنی: دارایی، توانگری، دولت

دانشنامه عمومی

ثروت (فیلم). ثروت ( انگلیسی: Wealth ) یک فیلم به کارگردانی ویلیام دزموند تیلور است که در سال ۱۹۲۱ منتشر شد.

دانشنامه آزاد فارسی

ثروت (wealth)
در اقتصاد، ثروت یک ملت عبارت است از موجودی سرمایۀ فیزیکی۱، سرمایۀ انسانی و خالص سرمایۀ مالی که در خارج از کشور دارد. سرمایۀ فیزیکی عبارت است از موجودی ساختمان ها، کارخانه ها، دفاتر، ماشین آلات، جاده ها و نظیر آن. سرمایۀ انسانی۲ عبارت است از نیروی کار، همچنین تعداد کارگران، و نیز ذخایر دانش و کارآموزی آنان که بهره وری آن ها را بالا می برد. خالص سرمایۀ مالی۳ عبارت است از تفاوت بین ارزش پولیِ دارایی های متعلق به خارجیان در اقتصاد داخلی و دارایی های متعلق به کشور در خارج. مهم ترین ثروت افراد، وجود خودشان و توانایی های آنان برای ایجاد درآمد از طریق کار است. بزرگ ترین ثروت، پس از افراد، خانه های آنان است. مالکیت، پول، و بیمه نامه مثال های دیگری از ثروت فردی اند.physical capitalhuman capitalnet financial capital

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] در اصطلاح علم اقتصاد مجموع دارایی های واقعی و مالی را «ثروت» می گویند.
«ثروت (Wealth)» به کلیه مواد و اشیایی اطلاق می شود که حاجت های بشر را رفع می نمایند. این ثروت ها یا طبیعی هستند و مستقیم یا غیر مستقیم مورد استفاده واقع می شوند و یا تولید می گردند؛ یعنی به دست بشر، تغییر شکل یافته، مورد استفاده قرار می گیرند. در اقتصاد، مفهوم دیگری به نام «دارایی (Assets)» هم وجود دارد. دارایی به دو دسته «واقعی» و «غیر واقعی» تقسیم می شود.دارایی های واقعی، عبارت اند از: ماشین آلات، زمین ها و ساختمان های تحت مالکیت شرکت ها و همچنین شامل کالاهای مصرفی با دوام، مانند: ماشین لباسشویی، دستگاههای صوتی - تصویری و خانه های مسکونی که در مالکیت خانوارها قرار دارند. این دارایی ها دارای بازدهی اند و با یکدیگر تفاوت دارند. خانه های شخصی افراد در واقع، نوعی بازدهی برای صاحبان آنها هستند و در آنها زندگی می کنند و هیچ گونه اجاره ای نمی پردازند. همین طور، صاحبان دستگاه های صوتی - تصویری بدون پرداخت اجاره از آنها بهره می برند. دارایی هایی از این دست را دارایی واقعی می نامند. در بعضی از کشورهای صنعتی، ارزش دارایی واقعی هر فرد، حدود سی هزار دلار است.نوع دیگر دارایی «دارایی مالی» است که شامل پول، سهام، اوراق قرضه،(در جمهوری اسلامی ایران، اوراق قرضه، اشکال شرعی دارد. لذا به جای آن، اوراق مشارکت وجود دارد.) و یا اوراق مشارکت می شود. مجموع دارایی های واقعی و مالی را «ثروت» می گویند. اگر ادعا کنیم برنامه ریزی اقتصاد غرب بر این استوار شده است که همواره از نظر کمیت بر دارایی افراد افزوده شود و ثروت اشخاص زیاد گردد، گزاف نگفته ایم. بازهم اگر ادعا کنیم که برنامه ریزی عاقلانه (rational) افراد بر این پایه است که استفاده بهینه از این ثروت نمایند بیراهه نرفته ایم. در آن اقتصاد، یک اصل پذیرفته شده است که هر فرد می خواهد از راه حداکثر کردن سود، بر ثروت خویش بیفزاید. ثروت خوب و ثروت بد مفهومی ندارد. هر کاری که منجر به افزایش مجموع دارایی ها شود خوب است؛ اما در اسلام، مباحث به گونه ای دیگر مطرح است. کلمه ثروت در متون دینی ما بسیار کم دیده شده است و در آیات و روایات، به جای ثروت، واژه «مال» آمده است و به شخص ثروتمند، «غنی» گفته می شود که در مقابل آن، واژه «فقیر» قرار می گیرد. در مورد ثروت در اسلام، سؤالاتی مطرح است که این نوشتار، در صدد پاسخ به بعضی از آنهاست.
انگیزه کسب ثروت
اقتصاد دانان در تحلیل رفتارهای اقتصادی افراد، به کنکاش انگیزه ها پرداخته اند. از دیدگاه فیلسوفان اقتصادی غرب، مانند بنتام، هابز، ویلیام جونز و آدام اسمیت، هدف نهایی انسان، دستیابی به لذت فردی است.امام علی (علیه السلام) این هدف نهایی از کسب ثروت و درآمد را نفی می کند و حاکمیت لذت طلبی بر رفتار خود را به شدت، انکار می نماید: «من آفریده نشدم که خوردن خوراکی های پاکیزه، مرا به خود مشغول دارد؛ همچون حیوان پرواری که تمام همتش علف است، و یا همچون حیوان رها شده ای که کارش چریدن و خوردن و پرکردن شکم است و از سرنوشتی که در انتظار اوست بی خبر است. آیا بیهوده یا مهمل و عبث آفریده شده ام؟ هدف اصیل از نگاه اسلام، جلب رضایت خداوند است.
ویژگیهای مثبت ثروت
از آغاز پیدایش حضرت آدم (علیه السلام) که روابط اجتماعی شکل گرفت و این روابط بر اساس نیازها تنظیم گردید، نیاز انسان به خوراک و پوشاک و سرپناهی که او را از سرما و گرما حفظ کند معنا پیدا کرد. تامین این نیازهای فیزیولوژیک هم یا از طریق کالا و یا از طریق پول بوده است. در هر صورت، انسان باید چیزی می داشت تا به رفع این نیازها بپردازد. قبیله ها و طایفه ها یا به واسطه زور و قدرتی که داشتند شکل می گرفتند و یا به واسطه مال و ثروتی که اندوخته بودند. وگرنه فقیرانی که توان اداره خود را نداشتند به تدریج، در معرض زوال قرار می گرفتند و محوری که بر گرد آن جمع شوند وجود نداشت.امروزه نیز که به تدریج، زندگی قبیله ای از بین رفته است شرکت ها و کمپانی های اقتصادی بر اساس میزان سرمایه شرکت٬ها و قدرت مانور در بازارها طبقه بندی می شوند. گرچه امروزه برخلاف دوران قدیم، گروه های علمی و پژوهشی و پارک های تحقیقاتی نیز از جایگاه ویژه ای برخوردارند. نقطه مشترک قبیله ها و طایفه های قدیم و کمپانی ها و شرکت های جدید این است که اجزا و عناصر آنها باید افراد ثروتمند و متمکن باشند، وگرنه هیچ گاه فقیری را به درون خود راه نداده اند.از نظر اسلام نیز داشتن مال و ثروت، یک ارزش است و برکاتی در آن نهفته است. رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: ثروت، عیوب انسان را می پوشاند و فقر، عیب او را آشکار می سازد. و در بیان دیگری فرمود: با مال و ثروت، زندگی شیرین می شود. و انسان، به آرامش می رسد. یکی از راویان زمان امام صادق (علیه السلام) مطلبی از قول پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) شنیده بود که باعث تعجب وی شده بود. لذا از جمیل بن دراج صحابی امام صادق (علیه السلام) سؤال می کند که: شنیده ام پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرموده اگر «شریف» از قومی نزد شما آمد، او را احترام کنید. جمیل، این راوی را تصدیق کرد؛ ولی معنای شریف را از امام صادق (علیه السلام) سؤال کرد. حضرت فرمودند: «شریف کسی است که صاحب مال و ثروت است».
پرهیز از انباشت ثروت
...