جهال

لغت نامه دهخدا

جهال. [ ج ُهَْ ها ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ جاهل. ( منتهی الارب ). جاهلان. نادانان. ( اقرب الموارد ) :
بر سر جهال به امر خدای
محتسب او بکند احتساب.ناصرخسرو.جهال در تنعم و ارباب فضل را
بی صدهزار غصه یکی نان نمیرسد.رشید وطواط.حکیمی که با جهال درافتد باید که عزت توقع ندارد. ( گلستان سعدی ). رجوع به جاهل شود.

فرهنگ معین

(جُ هّ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ جاهل ، نادانان .

فرهنگ عمید

=جاهل

فرهنگ فارسی

جمع جاهل
( اسم ) جمع جاهل نادانان .

ویکی واژه

جِ جاهل ؛ نادانان.