لغت نامه دهخدا
نخواهی دبیری تو آموختن
ز دشمن نخواهی تو کین توختن.فردوسی.رخش از نامه خواندن شد زریری
که میدانست کم مایه دبیری.فخرالدین اسعد ( ویس و رامین ).سه موبد بیاورد فرهنگجوی
که اندرهنرشان بود آبروی
یکی تا دبیری بیاموزدش
دل از تیرگیها برافروزدش.فردوسی.حسنک حشمت گرفته است ، شمار و دبیری نداند. ( تاریخ بیهقی ). دبیری و شمار معاملات نیکو داند [احمد عبدالصمد] و مردی هوشیار است. ( تاریخ بیهقی ).
نگر نشمری ای برادر گزافه
بدانش دبیری و نه شاعری را.ناصرخسرو.دبیری یکی خرد فرزند بود
نشد جز به الفاظ من سیرشیر.ناصرخسرو.آن دبیری رساندت به نعیم
این دبیری رهاندت ز سعیر.ناصرخسرو.زین دبیری مباش غافل هیچ
پند پیرانه از پدر بپذیر.ناصرخسرو.طهمورث دیوان را در اطاعت آورد... و مردمان را دبیری آموخت. ( نوروزنامه ). نخست کسی که دبیری بنهاد طهمورث بود و مردم اگرچه با شرف گفتار است چون بشرف نوشتن دست ندارد ناقص بود و چون یک نیمه از مردم. ( نوروزنامه ). دبیری آن است که مردم را از پایه دون بپایه بلند رساند تا بعالم و امام و فقیه و منشی خوانده شود. ( نوروزنامه ). و منع کرد هیچ بی اصل یا بازاری یا حاشیه زاده دبیری آموزد. ( فارسنامه ابن البلخی چ اروپا ص 93 ).
واسباب دبیریی که باید
بسپرد بدو چنانکه شاید.نظامی. || منشی گری. کتابت. شغل دبیر. رجوع به ایران در زمان ساسانیان چ 2 صص 153 / 155 و چهار مقاله عروضی باب دوم در مقالت دبیری شود :
نام نیکو وجمال و شرف و علم و ادب
با دبیری بتو کردند دبیران تسلیم.فرخی.کمترین فضل دبیریست مراو را هر چند
بسر خامه کند موی ز بالا به دونیم.فرخی.ودر آن روزگار با دبیری و مشاهره که داشت [مظفر] مشرفی غلامان سرایی برسم وی بود سخت پوشیده. ( تاریخ بیهقی ). بونصر پسر ابوالقاسم علی نوکی از دیوان با وی به دبیری رفت. ( تاریخ بیهقی ). و بومحمد قاینی را که از دبیران او بود و در روزگار محنتش دبیری خواجه بوالقاسم کثیر می کرد بفرمان سلطان محمد بخواند. ( تاریخ بیهقی ). امام روزگار بود در دبیری. ( تاریخ بیهقی ). ایشان... دبیری نیک بکردندی ولیکن این نمط که از تخت ملوک به تخت ملوک باید نبشت دیگرست و مرد آنگاه آگاه شودکه نبشتن گیرد. ( تاریخ بیهقی ). تلک از خواص معتمدان خواجه شد ویرا دبیری و مترجمی کردی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 414 ). بومحمد غازی درغاری مردی سخت فاضل و نیکوادب و نیکوشعر ولیکن در دبیری پیاده. ( تاریخ بیهقی ). بونصر گفت زندگانی خداوند دراز باد عبداﷲ را امیرمحمد فرمود تا بدیوان آوردم حرمت جدش را و وی برنائی خویشتن دار و نیکوخط است و از وی دبیری نیک آید. ( تاریخ بیهقی ).
