لغت نامه دهخدا بیدار ماندن. [ دَ ] ( مص مرکب ) بخواب نرفتن. نخفتن : اکراء؛ بیدار ماندن در بندگی خداوند جل شأنه. ( منتهی الارب ). تغار؛ بیدار ماندن. ( منتهی الارب ).
