لغت نامه دهخدا
عشاء. [ ع ِ ] ( ع اِ ) اول تاریکی شبانگاه که مابین مغرب و عتمة باشد.و یا از زوال آفتاب تا طلوع فجر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). شبانگاه. ( ترجمان القرآن جرجانی ). وقت نماز خفتن ، و از نماز شام تا نماز خفتن. ( دهار ).
- صلاتاالعشاء ؛ نماز مغرب و نماز عتمة. ( از منتهی الارب ).
- صلاةالعشاء ؛ نماز خفتن : و من بعد صلاةالعشاء ثلاث عورات لکم... ( قرآن 58/24 )؛ و پس از نماز خفتن سه عورت است مر شما را.
- عشاء آخر ( آخرة ) ؛ وقت نماز خفتن. ( از مهذب الاسماء ) ( ازدهار ).
- عشاء اول ( اولی ̍ ) ؛ وقت نماز شام. ( از مهذب الاسماء ) ( از دهار ).
- نماز عشاء ؛ نماز بعد از نماز مغرب ، و آن چهار رکعت است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). در شرع ، یکی از نمازهای روزانه است ، و آن نمازی است واجب با چهار رکعت که وقت ادای آن پس از نماز مغرب است تا نصف شب شرعی. ( فرهنگ فارسی معین ). صلاةالعشاء. نماز خفتن.
