خایب

لغت نامه دهخدا

خایب. [ ی ِ ] ( ع ص ) ناامید. مأیوس. بی بهره. نومید. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ) ( تاج العروس ) ( دهار ). آنکه به مطلوب خود دست نیابد :
حاسدان گشته خایب و خاسر
دشمنان مانده خیره و حیران.مسعودسعد سلمان.

فرهنگ معین

(یِ ) [ ع . خائب ] (ق . ) ناامید.

فرهنگ عمید

مٲیوس، ناامید.

فرهنگ فارسی

مایوس، ناامید، بی بهره
( اسم ) نا امید نومید بی بهره : (( از درگاه وی خایب باز گشته ) ) جمع : خایبین . یا خایب و خاسر . نومید و زیانکار .

ویکی واژه

خائب
ناامید.