لغت نامه دهخدا
اگر غم را چو آتش دودبودی
جهان تاریک بودی جاودانه.شهید بلخی.ابرهه بسوی نجاشی نامه کرد که بعرب اندر بمکه یکی خانه است و گویند خانه خدای است و مردمان آنجا حج کنند و گرد آن طواف کنند و این کلیسیا که من کردم از آن صدهزار بار نیکوتر است و من نیز اهل یمن را بفرمایم تا این کلیسیا راحج کنند و عرب را بفرمایم تا حج خویش از آن خانه اندر آرند تا فخر آن جاودانه ملک را بود. نجاشی بدین سخن شاد شد. ( ترجمه طبری بلعمی ).
اگر مرد گنجی وگر مرد رنج
نه رنجت بود جاودانه نه گنج.فردوسی.بیزدان چنین گفت کای رهنمای
همیشه توئی جاودانه بجای.فردوسی.کس اندر جهان جاودانه نماند
ز گردون مرا خود بهانه نماند.فردوسی.اگر جاودانه نمانی بجای
همان نام به زین سپنجی سرای.فردوسی.جاودانه بجای خواهد بود
همچنین شهرگیر و قلعه ستان.فرخی.عید فرخ باد بر شاه جهان
جاودانه شادمان و کامران.فرخی.اگر آن شاه جاودانه نزیست
این خداوند جاودانه زیاد.فرخی.همواره باش مهتر و میباش جاودان
مه باش جاودانه و همواره باش حی.منوچهری.سبوی بگزین تا گردی از مکاره دور
برو بر آن ره تا جاودانه شاد بوی.منوچهری.ز ما ماند در این گیتی فسانه
در آن گیتی جزای جاودانه.( ویس و رامین ).جهان اینکار دارد جاودانه
خوشی برد بشمشیر زمانه.( ویس و رامین ).جهان جاودانه نماند بکس
همین جاودان نام نیک است و بس.اسدی.هیچ کس را از مخلوقات بقاء جادوانه و عمر بی کرانه مسلم نیست. ( قصص الانبیاء ص 239 ).
تنت همچون گور خاکست ای پسر مپسند هیچ
جانت را در خاک تیره جاودانه مستقر.
