تمامت. [ت َ م َ ] ( از ع ، ق ، اِ ) جملگی. همه. همگی : سیصد مرد را از اصفهبدان و بزرگان ، و تمامت هزار مرد مبارز برگزید. ( فارسنامه ابن البلخی ص 79 ). و تمامت قبایل لشکر او شدند. ( جهانگشای جوینی ). و بناء تمامت شرایع و ادیان بر این نقل متواتر است. ( رشیدی ). وخواجه نصیرالدین... و عطا ملک با تمامت سلاطین و ملوک و کتاب ایران زمین ، در بندگی بودند. ( جامع التواریخ رشیدی ). تمامت مقالات جمع آمدند. ( مجالس سعدی ص 27 ).رجوع به تمامتی و تمام و دیگر ترکیبهای تمام شود. تمامة. [ ت َ م َ / ت ِ م َ ] ( ع مص ) کامل و تمام گردیدن : تم تماماً و تماماً ( مثلثتین ) و تمامة و تمامة. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || کامل شدن عده ایام ماه به 30 روز. ( از اقرب الموارد ). || تمام کردن و استمرار کردن بر چیزی : تم به و علیه و منه قوله ، فان نکل و تم علی الاباء؛ ای مضی علی الانکار. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به تم و تمام شود. تمامة. [ ت َ م َ ] ( ع اِ ) تمام. ( منتهی الارب ). و آنچه بدان چیزی کامل گردد. ( از اقرب الموارد ). تمامة. [ ت ُ م َ ] ( ع اِ ) بقیه چیزی. ( منتهی الارب )( از المنجد ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(تَ مَ ) [ ع . تمامة ] (مص ل . ) ۱ - تمام کردن ، کامل کردن . ۲ - همه .
فرهنگ عمید
۱. کامل کردن، تمام کردن. ۲. (صفت ) تمام، کامل. ۳. (قید ) همه، همگی. بقیه، باقی مانده.
فرهنگ فارسی
کامل کردن، تمام کردن، تمام، کامل، همه، همگی ۱ -( مصدر ) تمام کردن کامل کردن . ۲ - همه همگی .
