تبین

تبین. [ ت َ ب َی ْ ی ُ ] ( ع مص ) بجای آوردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). || پیدا و آشکار کردن. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب )( از ناظم الاطباء ). پیدا کردن. ( ترجمان علامه جرجانی ). || هویدا شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). پیدا و آشکار گردیدن. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آشکار شدن. ( آنندراج ). || درنگ کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || تأنی و وقار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و منه الحدیث: الا ان التبین من اﷲ تعالی و العجلة من الشیطان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

(تَ بَ یُّ ) [ ع. ] ۱ - (مص ل. ) بجای آوردن، شناختن. ۲ - هویدا شدن، پیدا گشتن. ۳ - (مص م. ) پیدا کردن، آشکار کردن.

۱- ( مصدر ) بجای آوردن شناختن. ۲- هویدا شدن پیدا گشتن. ۳- ( مصدر ) پیدا کردن آشکار کردن.

تبین نام شهر و شهرستانی در استان قاهره مصر است.

[ویکی الکتاب] معنی تَبَیَّنَ: هویدا شد - آشکار گشت
معنی تُبَیِّنَ: تا بیان کنی - تا آشکار کنی
ریشه کلمه:
بین (۵۲۳ بار)

بجای آوردن، شناختن.
هویدا شدن، پیدا گشتن.
پیدا کردن، آشکار کردن.