دل جویی

لغت نامه دهخدا

دلجویی. [ دِ ] ( حامص مرکب ) دلجوئی. تسلی. ( ناظم الاطباء ). تعزیت. دلداری. استمالت :
به دلجویی دختر مهربان
شدند آن پرستندگان همزبان.فردوسی. || مهربانی. نوازش :
سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم.حافظ.به دست جذبه دلجویی رضای پدر
ز هند سوی وطن می کشد گریبانم.صائب. || آزادگی. راستی. طنازی :
شمشاد خرامان کن وآهنگ گلستان کن
تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی.حافظ.|| مرغوبیت. پسندیدگی. || آسایش و استرضای خاطر و خوش دلی و خاطرجمعی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

( ~. ) (حامص . ) ۱ - تسلی . ۲ - مهربانی ، نوازش . ۳ - مرغوبیت .

فرهنگ عمید

۱. مهربانی.
۲. نوازش.
۳. تسلی.

فرهنگ فارسی

۱ - تسلی . ۲ - مهربانی نوازش . ۳ - مرغوبیت پسندیدگی .

ویکی واژه

تسلی.
مهربانی، نوازش.
مرغوبیت.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انبیا فال انبیا فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال سنجش فال سنجش