غژک

لغت نامه دهخدا

غژک. [ غ ِ ژَ ] ( اِ ) سازی باشد که آن را کمانچه خوانند. ( از برهان قاطع ) ( جهانگیری ) ( انجمن آرا ) و ( آنندراج ). این لغت را در فرهنگ سروری و سرمه سلیمانی با عین بی نقطه و زای فارسی نوشته اند و گفته اند سازی است که مطربان نوازند، و در جای دیگر به معنی ساز طنبور آمده است. ( برهان قاطع ). نوعی از کمانچه با کاسه بزرگتر. غچک. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( جهانگیری ). غجک. ( انجمن آرا ) :
بس کند زهره سازها بر کار
از پی عیش این مبارک سور
دف و چنگ ورباب و زنبوره
غژک و نای و بربط و طنبور.
نزاری قهستانی ( از آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( جهانگیری ).
رجوع به غچک وغجک شود.

فرهنگ معین

(غَ ژَ ) (اِ. ) = غجک . غچک . غیچک . قیچک : سازی است از مطلقات ذوات - الاوتار و آن دارای کاسه ای است و بر سطح آن پوست کشند و به کمانه در عمل آورند و بر روی آن ده وتر (سیم ) بندند.

فرهنگ عمید

= سرود

ویکی واژه

غجک. غچک. غیچک. قیچک: سازی است از مطلقات ذوات - الاوتار و آن دارای کاسه‌ای است و بر سطح آن پوست کشند و به کمانه در عمل آورند و بر روی آن ده وتر (سیم)
بندند.