لغت نامه دهخدا
علیون. [ ] ( اِخ ) نام تیره ای ( بطنی ) است از حجایا، که آن یکی از قبایل بادیه شرق اردن است. این بطن به شش فخذ ذیل تقسیم میشود: حمادات ، بطنة، زعاریر، طحائرة،شحادات ، هدایات. ( از معجم قبائل العرب ج 2 ص 820 ).
علیون
علیون. [ ] ( اِخ ) نام تیره ای ( بطنی ) است از حجایا، که آن یکی از قبایل بادیه شرق اردن است. این بطن به شش فخذ ذیل تقسیم میشود: حمادات ، بطنة، زعاریر، طحائرة،شحادات ، هدایات. ( از معجم قبائل العرب ج 2 ص 820 ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. بلندی ها.
۳. بلندترین درجۀ جنت، بالاترین درجات بهشت.
۴. ملکوت اعلی.
فرهنگ فارسی
( صفت اسم ) جمع علی در حالت رفعی ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) علیین ۱ - بلندی ها . ۲ - بالاترین درجات بهشت . ۳ - غرفه های بهشت. ۴ - ( به معنی مفرد ) بهشت . ۵ - ( به معنی مفرد ) آسمان هشتم قایمه عرش . توضیح مولف المنجد در ماده ( ع ل ی ) کلمه را جمع علی ( بسکر اول و دوم مشدد ) دانسته ولی قدما آن را شبه جمع محسوب داشته اند نه جمع و مولف المنجد خود در ذکر قواعد صرفی مقدمه کتاب ( در ذکر جمع ) علیون را در ردیف ارضون و علمون و اهلون و غیره آورده گوید که اینها با وجود عدم استجماع شروط در ردیف جمع مذکر سالم می شمارند .
نام تیره ای است از حجایا که آن یکی از قبایل بادیه شرق اردن است
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
علو (۷۰ بار)
ویکی واژه
بلندی -ها.
عالی ترین درجات بهشت.
ملکوت اعلی.
