رغیف. [ رَ ] ( ع اِ ) نان ستبرکرده. گرده نان تنک. ( از کشاف زمخشری ). نان گرده. ج ، اَرغِفَة و رُغُف و رُغفان و تَراغیف. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). گرده نان. ( لغت محلی شوشتر نسخه خطی کتابخانه مؤلف ). گرده. ( دهار ). ( مهذب الاسماء ). گرده نان که برای پختن قدری پهن کرده باشند. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) : غالب آمد حرص و جلدش شد ضعیف بس گلوها را برد عشق رغیف.مولوی.زآنکه پستان شد حجاب آن ضعیف از هزاران نعمت و خوان و رغیف.مولوی.چونکه مطرب پیرتر گشت و ضعیف شد ز بی کسی رهین یک رغیف.مولوی.این سخن پایان نداردوآن خفیف می نویسد رقعه در طمع رغیف.مولوی.چون ببندی شهوتش را از رغیف سر کند آن شهوت از عقل شریف.مولوی.
