درختچه

لغت نامه دهخدا

درختچه. [ دِ رَ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) مصغر درخت. درخت که طبعاً قد کوتاه دارد. درختک. ثُمنُش. جنبة. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

فرهنگ معین

( ~. چِ ) (اِمصغ . ) ۱ - درخت کوچک . ۲ - درخت کوچکی به ارتفاع یک تا پنج متر که معمولاً تنة مشخص ندارد و از قاعده منشعب است .

فرهنگ عمید

درخت کوچک.

فرهنگستان زبان و ادب

{shrub} [مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست و جنگل] هر رستنی چوبی که از بُن آن ساقه های متعدد منشعب شده باشد

دانشنامه عمومی

درختچه ( به انگلیسی: Shrub ) حالتی از گیاه است که به خاطر کوتاهی قد و نیز داشتن بیش از یک تنه اصلی ( از روی زمین یا نزدیک به زمین ) از درخت جدا می شود. درخت چه ها معمولاً کوتاه تر از ۵–۶ متر هستند. مثالی که در این خصوص می توان آورد درختچه بنکسیا اپیکا می باشد.
گروه بزرگی از گیاهان می توانند درخت یا درخت چه به شمار آیند. گیاهان کوچک و کم ارتفاع را بوته می نامند. درخت چه ها معمولاً شاخ و برگ انبوه و فشرده ای دارند و در صورت هرس شدن به زودی شاخ و برگ خود را بازمی یابند. درخت چه ها می توانند همیشه سبز یا خزان کننده باشند.
بر طبق برخی تعاریف، درخت چه کمتر از ۶ متر و درخت بیش از ۶ متر ارتفاع دارند. برخی نیز ۱۰ متر را در نظر می گیرند. بعضی از درخت ها ممکن است هرگز به این ارتفاع نرسند و شبیه به درخت چه باقی بمانند.

دانشنامه آزاد فارسی

درختچه (shrub)
گیاه چوبی چندساله ای که معمولاً به جای یک تنۀ منفرد، چندین ساقه مجزا در سطح زمین یا در نزدیکی آن ایجاد می کند. درختچه معمولاً کوچک تر از درخت است، ولی تفاوت مشخصی بین درختچه های بزرگ و درختان کوچک نیست.