چر

لغت نامه دهخدا

چر. [ چ ُ ] ( اِ )آلت تناسل را گویند. ( برهان ). به معنی آلت تناسل است. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).آلت تناسل باشد. ( جهانگیری ). نره و آلت تناسل. ( ناظم الاطباء ). آلت تناسل. ( فرهنگ نظام ) ( شعوری ). شرم مرد. آلت رجلیت. ایر. ذکر. چل ( در تکلم امروز اصفهان و جندق و بیابانک ). آلت تناسل اطفال است. مثل چچر. ( از فرهنگ نظام ):
آنچه دی آن پسر سرکرک چرخور کرد
من ندیدم که در آفاق یکی لمتر کرد.سنائی.
چر. [ چ َ ] ( اِ ) نغمه و غنا باشد، چه چرگر سازنده و مغنی را خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ). نغمه و غنا و آواز. ( ناظم الاطباء ). ساز و آواز. موسیقی. رجوع به چرگر شود. || در سیستان چرخاب را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). بلغت اهل سیستان، چرخاب. ( ناظم الاطباء ). چرخ چاه. || بیماری وبائی است گوسفندان را. و فعل آن چر زدن است. رجوع به چر زدن شود. || فعل امر چریدن. ( فرهنگ نظام ). چر. بچر:
بچر کت عنبرین بادا چراگاه
بچم کت آهنین بادا مفاصل.منوچهری.و با کلمه دیگر مرکب شده، اسم فاعل مرکب مرخم میسازد، مثل: شب چر. ( فرهنگ نظام ). علف چر. آب چر.

فرهنگ معین

(چُ ) (اِ. ) = چل. چول: آلت تناسلی مرد، جل.

فرهنگ عمید

آلت تناسلی مرد، ایر، نره، ذکر.
= چرخاب
۱. = چریدن
۲. چرنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): علف چر.
۳. غذا خوردن انسان، چشیدن و خوردن انواع خوردنی ها.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آلت تناسل مرد چل.
نغمه و غنا باشد چه چرگر سازنده و مغنی را خوانند ٠ یا در سیستان چرخاب را گویند ٠ یا بیماری و بائی است گوسفندان را. یا فعل امر چریدن.

ویکی واژه

چل. چول: آلت تناسلی مرد، جل.
به ضم «چ». بر وزن «پر»
مواد زائدی که به صورت مایع از بدن دفع می شود.