کنا

لغت نامه دهخدا

کنا. [ ک ُ / ک َ ] ( اِ ) زمین که به عربی ارض گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). ارض و زمین. ( ناظم الاطباء ). زمین. ( فرهنگ رشیدی ). || زمین مرز را نیز گفته اند. و آن زمینی باشد که کنارهای آن را بلند ساخته باشند که در میان آن زراعت کنند و چیزها بکارند. ( برهان ) ( آنندراج ). مرز باشد. ( جهانگیری ). زمین که کناره های آن جهت کشت مرز بسته باشند. ( ناظم الاطباء ).
کنا. [ ک ِ ] ( اِ ) به لغت زند و پازند ماهی را گویند و به زبان عربی حوت خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ). حوت. ماهی. ( ناظم الاطباء ). هزوارش «کنا» ، پهلوی «ورک » به معنی بره [ گوسفند ] است. اما هزوارش «کناره ، کانارش » ، کنارس ، پهلوی «ماهیک » ( به معنی ماهی ) است. پس «کنا» در متن مصحف «کناره » است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ).

فرهنگ معین

(کُ یا کَ ) (اِ. ) زمین ، زمینی که کنارهای آن را جهت کشت مرز بسته باشند.

فرهنگ عمید

۱. زمین.
۲. مرز، کنار، کناره.
کننده، عامل، فاعل.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - کننده . ۲ - فاعل عامل : اگر اندر ذات وی بود وی پذیرا بودی نه کنا.
به لغت زند و پازند ماهی را گویند و به زبان عربی حوت خوانند . ماهی

دانشنامه عمومی

کنا ( به پرتغالی: Canaã ) یک منطقهٔ مسکونی در برزیل است که در میناز ژرایس واقع شده است. کنا ۱۷۵ کیلومتر مربع مساحت و ۴٬۵۴۸ نفر جمعیت دارد.
کنا (ونتو). کُنا ( به ایتالیایی: Cona ) یک کومونه در ایتالیا است که در استان ونیز واقع شده است. کنا ۶۹ کیلومتر مربع مساحت و ۱ نفر جمعیت دارد و ۳ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

ویکی واژه

زمین، زمینی که کنارهای آن را جهت کشت مرز بسته باشند.