چوخا

لغت نامه دهخدا

چوخا. ( اِ ) جامه ای است پشمین. ( شرفنامه منیری ). جامه واری که از پشم بافته باشند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). جامه پشمین کوتاه که نوعی از لباس فقراست وترکی است. ( غیاث اللغات ). جامه پشمین که در تبرستان بافند و بپوشند و آن را چوخه نیز گویند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). چوخه. پارچه بی کرکی که از پشم بافته میشود و در مازندران بسیار بافته میشود. ( فرهنگ نظام ).قسمی جامه پشمین خشن که از مازندران آرند و به روی دیگر جامه ها پوشند و به روزگار ما هنوز معمول است ودر عربی آن را جوخ گویند. ( قطر المحیط ) ( یادداشت مؤلف ). استی. چوقه ( نیم تنه قفقازی ). گیلکی چوخه ( نیم تنه پشمین بی دوخت و بدون آستین که بیشتر گله بانان و ساربانان پوشند ). در ترکی «چوغا» ( جامه پوستین )،معرب آن «جوخ ». ( حاشیه برهان چ معین ). جامه پشمی خشن که چوپانان و برزیگران پوشند. ( فرهنگ فارسی معین ). || جامه ای که نصاری پوشند. ( برهان ). جامه پشمین که راهبان در کلیسا می پوشیده اند. ( آنندراج ). نوعی از جامه نصاری. ( ناظم الاطباء ) :
مرا بینند در سوراخ غاری
شده مولوزن و پوشیده چوخا.خاقانی.|| نوعی از پوشش کوتاه که بهند جوکیانش پوشند و آن را کفتها گویند. ( شرفنامه منیری ). || عبا. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

(اِ. ) نوعی جامة پشمی خشن که چوپانان و کشاورزان پوشند.

فرهنگ عمید

لباس پشمی ضخیم و خشن که چوپانان و کشاورزان می پوشند.

فرهنگ فارسی

چوخه:لباس ضخیم و شن که چوپانان وکشاورزان پوشن
( اسم ) ۱ - جام. پشمی خشن که چوپانان و برزیکران پوشند ۲ - جام. پشمی ضخیم که راهبان نصاری پوشند .

دانشنامه عمومی

چوخا (شهر). چوخا ( به لاتین: Mebisa ) یک منطقهٔ مسکونی در بوتان ( کشور ) است که در Bjacho Gewog واقع شده است. چوخا ۲٬۸۵۵ نفر جمعیت دارد.

دانشنامه آزاد فارسی

(یا: چرخه) بالاپوشی کوتاه و مردانه که معمولاً از پشم زبر یا موی بز دوخته می شود و روی شانه می اندازند و در مناطق روستایی به ویژه روستاهای مازندران، خراسان و افغانستان می پوشند. گاهی نوعی بارانی بوده یا به بخشی از لباس درباریان اطلاق می شده است که آنان هنگام دیدار با شاهان قاجار می پوشیده اند. ردای سفید و پشمی را که در قرون گذشته راهبان مسیحی می پوشیدند نیز چوخا می گفته اند.

ویکی واژه

نوعی جامة پشمی خشن که چوپانان و کشاورزان پوشند.