چشم نشین

لغت نامه دهخدا

چشم نشین. [ چ َ / چ ِ ن ِ ]( نف مرکب ) کنایه از محبوب ، زیرا که چشم عشاق جلوه گاه اوست. ( آنندراج ). معشوق و محبوب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

( ~. نِ ) (ص فا. ) کنایه از: محبوب ، معشوق .

فرهنگ فارسی

( صفت ) محبوب ( زیرا که چشم عاشقان جلوه گاه اوست ) معشوق .
کنایه از محبوب زیرا که چشم عشاق جلوه گاه اوست . معشوق و محبوب .

ویکی واژه

کنایه از: محبوب، معشو