پرستشگاه

لغت نامه دهخدا

پرستشگاه. [ پ َ رَت ِ ] ( اِ مرکب ) معبد. صومعه. عبادت جای. عبادت گاه.

فرهنگ معین

(پَ رَ تِ ) (اِمر. ) معبد، جای عبادت .

فرهنگ عمید

جای پرستش و عبادت، معبد، عبادتگاه.

فرهنگ فارسی

جای عبادت وپرستش ، معبدوعبادتگاه
( اسم ) عبادتگاه معبد جای عبادت جای پرستش . جایگاه پرستش پرستشکده پرستشگه

فرهنگستان زبان و ادب

{sanctum , sanctuary , shrine} [باستان شناسی] هر مکان و بنایی برای عبادت و پرستش مانند معبد و مسجد و کلیسا

ویکی واژه

معبد، جای عبادت.
قاضی