پایچه

لغت نامه دهخدا

پایچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) ( از پای و چه ادات تصغیر ) پاچه. دهانه هر یک از دو بخش شلوار. هر یک از دو بخش شلوار. پایچه ، پاچه تنبان و شلوار باشد و آنرا بعربی رجلان خوانند. || کراع. پاچه. پاچها، بالغاء. ( منتهی الارب ). و نیز رجوع به پاچه شود.

فرهنگ معین

(چِ ) (اِمصغ . ) نک پاچه .

فرهنگ عمید

= پاچه

فرهنگ فارسی

( اسم )۱- دهان. هر یک از دو بخش شلوار. رجلان . ۲- پاچ. گاو و گوسفند و مانند آن کراع .
پاچه دهانه هر یک از دو بخش شلوار

دانشنامه عمومی

پایچه یا پایک ( انگلیسی: Sterigma ) ساق بسیار کوچک سوزنی شکل در رأس بازیدیوم که در قارچ های بازیدیومیست است که هاگ بر روی آن تشکیل می شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال نخود فال نخود فال رابطه فال رابطه فال ارمنی فال ارمنی