معنی ناوردگاه

لغت نامه دهخدا

ناوردگاه. [ وَ ] ( اِ مرکب ) جنگ گاه. ( برهان قاطع ) ( از بهار عجم ). جای جنگ. محل پیکار. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). آوردگاه. ( انجمن آرا ). رزمگاه. میدان جنگ. ( ناظم الاطباء ). دشت کین. دشت نبرد. آوردگه. رزمگه. میدان رزم :
دو لشکر بهم کینه خواه آمدند
دلیران ناوردگاه آمدند.اسدی. || جولانگاه. جولانگه :
ناوردگاه سازد میدان مدح تو
هر کس که او سوار کمال و هنر شود.مسعودسعد.او را چو در نبرد برانگیزد
ناوردگاه چرخ کیان باشد.مسعودسعد.