لغت نامه دهخدا
- علم مواقیت ؛ علمی است که بوسیله آن اوقات و احوال روز و شب و کیفیت دسترسی به این اوقات شناخته می شودو فایده آن شناختن اوقات عبادات و دست یافتن بر جهت آنها و بر طالعها و مطالع اجزای بروج و کواکب ثابت است که منازل قمر از جمله آن است ، و نیز شناختن مقادیر سایه ها و ارتفاعات و فاصله شهرها از یکدیگر و ارتفاع آنها است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
|| جاها که از آن احرام گیرند، چون جحفه اهل شام را و ذات عرق ، اهل عراق را و یلملم ، اهل یمن را و قرن اهل نجد را و ذوالحلیفه اهل مدینه را. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به حج و میقات ش-ود.
