مهیج

لغت نامه دهخدا

مهیج. [م ُ هََ ی ْ ی ِ ] ( ع ص ) به هیجان آورنده. انگیزاننده.برانگیزنده. برانگیزاننده. آغالنده برآغالاننده. مُهیج. || غبار برانگیزنده. ( غیاث ). مُهیج.
مهیج. [ م ُ ] ( ع ص ) برانگیزنده. مُهَیِّج. || غبار برانگیزنده. ( غیاث ).

فرهنگ معین

(مُ هَ یُِ ) [ ع . ] (اِفا. )هیجان آور، برانگیزنده .

فرهنگ عمید

هیجان آور، برانگیزنده.

فرهنگ فارسی

هیجان آور، برانگیزنده
( اسم ) بهیجان آورنده برانگیزنده .
برانگیزنده مهیج یا غبار برانگیزنده