منتشره

لغت نامه دهخدا

منتشره. [ م ُ ت َ ش ِ رَ ] ( ع ص ) تأنیث منتشر. رجوع به منتشر شود. || ( اصطلاح منطق ) قضیه ای است که مرکب از منتشره مطلقه و لادوام ذاتی باشد. که آن لادوام اشارت به قضیه مطلقه عامه باشد، مثال : «کل انسان متنفس وقتاً ما»؛ ای لا شی من الانسان بمتنفس بالفعل. ( از فرهنگ علوم عقلی سجادی ). رجوع به ترکیب بعد شود.
- منتشره مطلقه ؛ قضیه منتشره مطلقه قضیه ای است که حکم در آن به ضرورت ثبوت محمول برای موضوع یا سلب او از آن در وقت غیرمعین از اوقات وجود موضوع باشد، مثال : کل انسان متنفس وقتاً ما و لا شی من الانسان بمتنفس وقتاً ما. ( از فرهنگ علوم عقلی سجادی ). رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) مونث منتشر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] منتشره، عبارت است از قضیه ای که ضرورت محمول برای موضوع در وقت غیرمعینی از اوقات وجود موضوع ثابت است با قید اینکه حکم دائمی نیست.
قضیه منتشره، از اقسام قضایای موجهه مرکبه است و قضیه ای است که در آن به ضرورت ثبوت محمول برای موضوع یا سلب آن از موضوع در وقت نامعینی حکم شده است مانند: هر انسانی به طور ضرورت در زمان غیر معینی نفس می کشد نه همیشه و معنای نه همیشه آن است که هر انسانی در یک وقتی نفس نمی کشد.
اقسام قضیه منتشره
قضیه منتشره، مرکب است از منتشره مطلقه و مطلقه عامه که منتشره مطلقه به قید "لا دوام ذاتی" مقید شده است. در متون منطقی (به زبان عربی) به دو قضیه وقتیه و منتشره، "وقتیتان" (دو قضیه وقتیه) اطلاق می شود.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.• علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• تفتازانی، عبدالله بن شهاب الدین، الحاشیة علی تهذیب المنطق.• قطب الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.• مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.