منبه

لغت نامه دهخدا

منبه. [ م ُ ن َب ْ ب ِه ْ ] ( ع ص ) بیدارکننده. آگاه سازنده. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). هشیارکننده :
آن منبه که ز تنبیه وی اندر همه عمر
هیچ دل در ره دین معدن عصیان نشود.سنائی ( دیوان چ مصفا ص 105 ).|| ( اِ ) زنگ اِخبار. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مُ نَ بِّ هْ ) [ ع . ] (اِفا. ) آگاه سازنده ، بیدار کننده .

فرهنگ عمید

بیدارکننده، آگاه کننده.

فرهنگ فارسی

بیدارکننده، آگاه کننده
( اسم ) آگاه کننده هوشیار کننده .