ممتع. [ م ُ م َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تمتیع.آنکه منتفع می گرداند. ( ناظم الاطباء ). بهره دهنده. برخورداری دهنده : بوالقسم خلیک که ندیم امیریوسف بود، مردی ممتع و بکار آمده هم خدمت کسی نکرد. ( تاریخ بیهقی ص 255 ). || آنکه تمتع می برد. ( ناظم الاطباء ). بهره یابنده. برخوردار. برخورداری یابنده : سلطان سنجر... ممتع به طول عمر و طیب عیش و نشر ذکر و جمع اموال و فتح دیار و بلاد. ( سجلوقنامه ظهیری ص 44 ). رجوع به مُمَتَّع و تمتیع شود. ممتع. [ م ُ م َت ْ ت َ ] ( ع ص ) برخورداری یافته. برخوردار : صاحب عباد وقت باد ممتع در او صف زده در خدمتش اهل هنر چون عباد.سوزنی.ممتع دارش از بخت و جوانی ز هر چیزش فزون ده زندگانی.نظامی.خواهی که ممتع شوی از دنیی و عقبی با خلق کرم کن چو خدا با تو کرم کرد.سعدی ( گلستان ).و از دنیا ممتع و مرفه گردانیدند. ( تاریخ قم ص 216 ).
فرهنگ معین
(مُ مَ تِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) آن که بهره می دهد.
فرهنگ عمید
۱. آن که بهره می دهد، آن که فایده می رساند. ۲. آن که تمتع می برد، بهره ور.
فرهنگ فارسی
آنکه بهره می دهد، آنکه منتفع می سازد، آنکه تمتع می برد ( اسم ) ۱ - آنکه بهره میدهد آنکه منتفع می گرداند : [ کتابی بسیار ممتع است ] ۲ - آنکه بهره می برد نفع برنده : [ سلطان سنجر ... ممتع بطول عمر و طیب عیش و نشر ذکر و جمع اموال و فتح دیار و بلاد .. ] ( سلجوقنامه ظهیری . چا. خاور . ۴۴ ) برخورداری یافته . برخوردار .
