ملوث

لغت نامه دهخدا

ملوث. [ م ُ ل َوْ وَ ] ( ع ص ) آلوده. ( غیاث ) ( آنندراج ). آلوده شده. آلوده به پلیدی. ( از ناظم الاطباء ).
- ملوث ساختن ؛ ملوث کردن : آنچه در آن موضوع ماند، به هرگونه قاذورات و پلیدیها ملوث و مکدر ساختند. ( ظفرنامه یزدی ). و رجوع به ترکیب ملوث کردن شود.
- ملوث شدن ؛ آلوده شدن.
- ملوث کردن ؛ آلوده کردن. ( ناظم الاطباء ). آلودن : و به لوث خبث باطن و آلودگی خیانت شهوت ملوث و ملطخ کردم. ( سندبادنامه ص 71 ).
- ملوث گردانیدن ؛ ملوث کردن : جمال صیانت به خال خیانت ملوث گردانیدی. ( سندبادنامه ص 70 ). و رجوع به ترکیب قبل شود.
|| تیره کرده ( آب ). ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا )
ملوث. [ م ِل ْ وَ ] ( ع ص ) مرد شریف. ( منتهی الارب ). مرد بزرگ قدر شریف. ( ناظم الاطباء ). سید شریف. مَلاث. ج ، ملاوث و ملاوثة. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(مُ لَ وَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) آلود شده .

فرهنگ عمید

پلید و آلوده شده، آلوده به پلیدی.

فرهنگ فارسی

پلیدو آلوده شده، آلوده به پلیدی
( اسم ) آلوده به پلیدی آلوده شده .
مرد شریف . مرد بزرگ قدر شریف .