مصف

لغت نامه دهخدا

مصف.[ م َ ص َف ف ] ( ع اِ ) جای صف زدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). جای صف برکشیدن. موضع صف. صف کشیدنگاه. ( یادداشت مؤلف ). || جای صف زدن در جنگ. ج ، مصاف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).میدان جنگ. رزمگاه. ناوردگاه. || توسعاً،جنگ. ج ، مصاف. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مصاف شود.

فرهنگ معین

(مَ صَ فّ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - جای صف زدن . ۲ - میدان جنگ ، رزمگاه . ج . مصاف .

فرهنگ عمید

۱. جای صف بستن.
۲. میدان جنگ، محل کارزار.

فرهنگ فارسی

جای صف بستن، میدان جنگ، محل کارزار، مصاف جمع
(اسم ) ۱ - جای صف زدن . ۲ - میدان جنگ رزمگاه جمع : مصاف .

ویکی واژه

جای صف زدن.
میدان جنگ، رزمگاه.
مصاف.