مصحح

لغت نامه دهخدا

مصحح. [ م ُ ص َح ْح ِ ] ( ع ص ) درست گوینده چیزی. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). درست کننده و اصلاح کننده و تصحیح کننده. ( ناظم الاطباء ). درست کننده چیزی. ( از منتهی الارب ). تصحیح کننده. اصلاح گر. || ( اصطلاح چاپخانه ) آنکه غلطها و نادرستیهای کتابی را با بررسی و مطالعه بر اساس ضوابطی اصلاح کند. حرفگیر. ( یادداشت مؤلف ). ویراستار. || غلطگیر مطبعه. آنکه در مطبعه به غلطگیری خبرهای چیده شده اشتغال دارد. که اصلاح نمونه های چاپ شده کتاب یا نشریه پیشه دارد. ( یادداشت مؤلف ).
مصحح. [ م ُ ص َح ْ ح َ ] ( ع ص ) درست شده و اصلاح شده. ( ناظم الاطباء ). درست شده. ( از منتهی الارب ). || ( اصطلاح چاپخانه ) تصحیح شده. اصلاح شده. کتاب یا نوشته ای که غلطهای حاصل از اشتباه حروف چینی آن را گرفته اند. || نوشته ای که در آن غلط و اشتباه تحریری نباشد: این نسخه ای است مصحح و در کمال اتقان. || متن منظوم یا منثور که وسیله یک یا چند تن با روش علمی و بررسیهای لازم غلطگیری و اصلاح شده باشد: دیوان حافظ مصحح قزوینی. ( از یادداشت مؤلف ). || درست ساخته شده. || تمام ساخته شده. ( ناظم الاطباء ). || کامل. در حد مقرر.
- مصحح شدن ؛ به حد مقرررسیدن. درست شدن : هرگاه آنچه به قبض و تصرف فلان جهبذ آمده باشد مصحح نشود... تا اموال امیرالمؤمنین و عامل او و آن کس که قایم مقام و نایب مناب او باشد مصحح و درست شود. ( تاریخ قم ص 152 ).
- مصحح گردیدن ؛ کامل شدن. به حد مقرررسیدن : همچنان ضامن بود تا هر آنچه بر فلان جهبذ واجب و لازم بود از شرایط مذکوره و هر آنچه به قبض و تصرف او آمده باشد از مالهای سنه کذا و بقایای ماقبل آن ازبهر امیرالمؤمنین مصحح و درست گردد. ( تاریخ قم ص 152 ).
|| شفایافته و تندرست شده. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مُ صَ حُِ ) [ ع . ] (اِفا. ) تصحیح کننده ، کسی که غلط های نوشته یا کتابی را تصحیح کند.

فرهنگ عمید

صحیح شده، درست شده.
۱. تصحیح کننده.
۲. کسی که غلط های کتاب یا نوشته ای را بگیرد و آن را بی غلط کند.

فرهنگ فارسی

صحیح شده، درست شده
( اسم )۱- آنکه غلطهای نوشته یا کتابی را تصحیح کند تصحیح کنند . ۲ - آنکه غلطهای اوراق چاپی را تصحیح کند تا پس از غلط گیری در مطبعه چاپ شود : میرزا محمد حسین ادیب ملقب به فروغی منشی ومصحح روزنام. علمی .. جمع : مصححین .