مخاطی

لغت نامه دهخدا

مخاطی. [ م ُ ] ( ع ص ) خطاکننده. ( غیاث ) ( آنندراج ).
مخاطی. [ م ُ ] ( ص نسبی ) منسوب به مخاط: غشاء مخاطی. || قسمی از بلغم که مشابه به آب بینی باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). رجوع به مخاط شود.

فرهنگ عمید

مربوط به مخاط.

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به مخاط .