مبرور

لغت نامه دهخدا

مبرور. [ م َ ] ( ع ص ) نکویی کرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ). مأخوذ از تازی ، نیکویی کرده شده و پسندیده. || مقبول در نزد خدا. ( ناظم الاطباء ). پذیرفته شده. قبول شده. مقبول. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
در گهش کعبه شد که طاعت خلق
چون به سنت کنند مبرور است.مسعودسعد.- حج مبرور ؛ حج مقبول. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
|| مرحوم. ( ناظم الاطباء ). شادروان : مرحوم مغفور مبرور جنت مکان خلد آشیان فلان... ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || گفتار راست. ( ناظم الاطباء ).
- بیع مبرور ؛ بیعی که در آن شبهه و خیانت و دروغ نباشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) ۱ - خوبی دیده . ۲ - آمرزیده .

فرهنگ عمید

۱. عنوانی برای فرد فوت کرده، شادروان.
۲. پذیرفته شده و مقبول از جانب خدا.

فرهنگ فارسی

خوبی دیده، نیکویی کرده شده، مردی که طاعتش پذیرفته شده
( اسم ) نکویی کرده شده خوبی دیده . ۲ - مردی که طاعتش مقبول باشد . یا بیع مبرور . بیعی که در آن شبهه و خیانت و دروغ نباشد . یا حج مبرور . حج مقبول .
نکویی کرده شده

ویکی واژه

خوبی دیده.
آمرزیده.