مانداب

لغت نامه دهخدا

مانداب. ( اِ مرکب ) جایی که در آن آب مانده و بدبو می شود. ( فرهنگستان ). مانده آب. مرداب. آب راکد که مانده و بدبو شده باشد.

فرهنگ معین

(اِمر. ) جایی که آب آن راکد و متعفن باشد.

فرهنگ عمید

جایی که آب در آن بماند و متعفن شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جایی که آب آن راکد و متعفن باشد .
( ماند آب ) ( اسم ) جایی که آب آن راکد و متعفن باشد .

دانشنامه آزاد فارسی

مانداب (marsh)
زمین باتلاقی پست. مانداب های آب شیرین در مکان هایی با آب زیرزمینی، چشمه های سطحی، نهرها یا آب های جاری حاصل از طغیان های مکرر، یا آب های کم عمق کم وبیش دایم فراوان اند. آب باتلاقاسیدی، ولی آب مانداب قلیایی است. مانداب ها بر روی سیلت و خاک های رُسی غیرآلی گسترش می یابند. نی گیاه معمول مانداب هاست. مانداب های بزرگ را پاپیروس، خیزران، و نی می پوشانند. مانداب ها در همۀ طول سال از آب پوشیده شده اند و معمولاً به مردابمعروف اند. در نزدیکی دریا، ممکن است مانداب آب شورتشکیل شود.

ویکی واژه

جایی که آب آن راکد و متعفن باشد.