( ماشطة ) ماشطة. [ ش ِ طَ ] ( ع ص ) زن شانه کننده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زن شانه کننده و آرایش کننده عروس. ( ناظم الاطباء ). زنی که نیک شانه کند و شانه کردن حرفه او باشد. ( از اقرب الموارد ). زنی که موی سر زنان را شانه می کرده باشد و عروس را آرایش کند و آن را مشاطه نیز گویند، مأخوذ از مِشط که به معنی شانه است. ( غیاث ). عروس آرای. مُقینَه. زن که مشاطگی زنان کند. مشاطه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : علم کان نبود ز حق بی واسطه آن نپاید همچو رنگ ماشطه.مولوی.به سعی ماشطه اصلاح زشت نتوان کرد چنانکه شاهدی از روی خوب نتوان سود.سعدی.گاهی ز صنع ماشطه بر روی خوب روز گلگونه شفق کند و سرمه دجی.سعدی.|| زن نیک کارساز. ج ، مواشط. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(ش طِ ) [ ع . ماشطة ] (اِفا. ) زن آرایشگر.
فرهنگ عمید
زن آرایشگر، مشاطه.
فرهنگ فارسی
زن آرایشگر، زنی که زنان دیگررابزک میکندوموهای آنان راشانه می زند ( اسم ) زن شانه کننده زن آرایشگر .
