معنی قنوت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

قنوت. [ ق ُ ] ( ع مص ) فرمانبرداری کردن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و از این معنی است قول خداوند تعالی : القانتین و القانتات. ( منتهی الارب ). || خاموش بودن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). سکوت کردن. || بازماندن در سخن. ( منتهی الارب ). امساک در کلام. ( از اقرب الموارد ). || ایستادن در نماز. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و بهمین معنی است حدیث : افضل الصلوة طول القنوت.( منتهی الارب ). || دعا کردن. || ذلیل و خوار شدن : قنت له ؛ ذل. ( از اقرب الموارد ).
قنوة. [ ق ِن ْ / ق ُن ْ وَ ] ( ع اِمص ) ورزش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کسبة. ( اقرب الموارد ). || ( ص ) غنمه قِنوة یا قُنوة؛ گوسپند دوشیدنی و ثابت بر آن. ( منتهی الارب ). خالصة له ثابتة علیه. ( اقرب الموارد ) ( محیط المحیط ). || ( مص ) فراهم کردن گوسپند و جز آن برای خوردن. || ( اِ ) خوشه. ج ، اقناء، قِنوان ، قِنیان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قنوة. [ ق ُ ن ُوْ وَ ] ( اِخ ) شهری است به روم. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).

فرهنگ معین

(قُ ) [ ع . ] (اِمص . ) ۱ - تواضع ، فرمان برداری . ۲ - قیام در نماز.

فرهنگ عمید

۱. (فقه ) دعایی که در رکعت دوم نماز پس از حمد و سوره، با دست های رو به صورت خوانده می شود.
۲. [قدیمی] خواندن دعا.

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) فرمانبرداری کردن ۲ - به نماز ایستادن ۳ - تواضع کردن برای خدا ۴ - بازماندن از سخن ۵ - ( اسم ) فرمانبرداری ۶ - قیام به نماز ۷ - تواضع برای خدا ۸ - ( اسم ) دعایی که در رکعت دوم نماز در پایان حمد و سوره ( اخلاص قدر ) خوانند در حالی که کف دستها را به موازات صورت گیرند .

دانشنامه آزاد فارسی

قُنوت
(در لغت به معنی اطاعت، خشوع، ورع و دعا) عملی که در رکعت دوم نمازهای یومیه، پس از قرائت حمد و سوره، نمازگزار دست هایش را به محاذات صورت بالا می برد و دعا می خواند. مستحب است انگشتان، جز انگشت ابهام، بسته باشند. در قنوت دعاهای مخصوصی نیز وارد شده است. ابن ابی عقیل عقیده داشت که قنوت در نماز واجب است و اگر کسی آن را عمداً ترک کند نماز او باطل خواهد بود. شیخ صدوق معتقد بود که قنوت را می توان به فارسی نیز خواند. اکثر فقها قنوت را از مستحبات نماز می دانند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] قنوت از مادهی "قنو" است که در لغت به معنای به دست آوردن چیزی و خوشه ی خرما آمده و در اصطلاح قرآنی یعنی طاعت و پرستش همراه با خضوع و فروتنی؛ که در واقع به معنای به دست آوردن حالت خضوع در عبادت به صورت قیام، سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان میباشد. البته "قنوت" در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛ و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دستها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دستها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ المفردات فی غریب القرآن‏، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۲۶ق، چاپ چهارم، ص۶۸۴.۲. ↑ مصطفوی، حسن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش، ج۹،ص۳۶۰.۳. ↑ شریفی اشکوری، الیاس؛ فقرات فقهیه، قم، آل ایوب، ۱۳۸۱ش، چاپ اول، ج۱، ص۵۸۱.۴. ↑ روح الله، موسوی(امام خمینی)؛ آداب الصلاة، قم، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۷۰ش، چاپ اول، ص۳۷۳-۳۷۴.
سایت پژوهه
...
[ویکی شیعه] قنوت عملی مستحبی در نماز است. در قنوت باید دست ها را بلند کرد و دعا خواند. مستحب است نمازگزار دست ها را تا مقابل ‏صورت بلند کند و کف دست ها را به طرف آسمان قرار دهد. قنوت در بیشتر نمازها فقط یک بار در رکعت دوم پس از خواندن حمد و سوره و پیش از رکوع انجام می شود.
در قنوت، هر ذکر و دعایی را می توان خواند. در جایز بودن خواندن ذکر غیرعربی در قنوت، میان فقها اختلاف است؛ اما بنابر نظر همه فقها موجب باطل شدن نماز نمی شود. در هنگام قنوت، برخی از اعمال مستحبی نظیر گفتن تکبیر پیش از رکوع، بلندخواندن ذکر قنوت، خواندن برخی از آیات قرآن از جمله آیه ۲۰۱ بقره توصیه شده است.
قنوت در لغت به معنای فرمانبردای همراه با فروتنی است. در قرآن واژه قنوت و مشتقات آن، سیزده مرتبه به معنای دعا، عبادت، نماز و اطاعت آمده است. در اصطلاح ‏فقه به خواندن دعا به شیوه ای خاص پس از حمد و سوره در نمازهای واجب و مستحبی گفته می شود.
[ویکی اهل البیت] قنوت در نماز از مستحبات موکد است.
قنوت از مادهی "قنو" است که در لغت به معنای بدست آوردن چیزی و خوشهی خرما آمده و در اصطلاح قرآنی یعنی طاعت و پرستش همراه با خضوع و فروتنی؛ که در واقع به معنای بدست آوردن حالت خضوع در عبادت به صورت قیام، سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان میباشد. البته "قنوت" در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛ و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دستها تا مقابل صورت بوده، به طوری که کف دستها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.
واژهی قنوت با تعابیر مختلف 13 بار در قرآن کریم ذکر شده که در تمام موارد معنای خضوع، طاعت و فرمانبرداری منظور است؛ اما قنوت به معنای اصطلاح فقهی در قرآن بیان نشده است.
دعاکردن در قنوت به هر زبانی جایز است چه عربی و چه غیرعربی؛ گرچه عربی احوط و افضل است.