فیزیک دان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
بیشتر مطالب ارائه شده در دوره کارشناسی فیزیک مربوط به دستاوردهای حدود یک قرن قبل و پیش از آن در فیزیک هستند. نظریه انتشار نور ابن هیثم در حدود قرن یازدهم میلادی ارائه شد، قوانین حرکت نیوتن و قانون جهانی گرانش نیوتون در قرن هفدهم، الکترومغناطیس در قرن نوزدهم و نسبیت خاص و مکانیک کوانتومی در ابتدای قرن بیستم مطرح گردیدند. برنامه آموزش کارشناسی فیزیک معمولاً شامل این درس ها می شود: مکانیک کلاسیک، الکترومغناطیس، شیمی عمومی، ترمودینامیک، موج و اپتیک، نسبیت خاص، فیزیک جدید، مکانیک کوانتوم، فیزیک حالت جامد، کیهان شناسی و اخیراً فیزیک ذرات بنیادی. همچنین دانش جویان فیزیک، درس های ریاضی بسیاری را در زمینه آنالیز ریاضی و جبر خطی فرا می گیرند و مهارت های زیادی نیز در برنامه نویسی و فیزیک محاسباتی کسب می کنند.
بیشتر دانسته های لازم برای پژوهش، در دورهٔ دکترا و کارشناسی ارشد فرا گرفته می شوند. در این مقاطع، دانشجویان وارد زمینه های تخصصی تر فیزیک می شوند.
دانشگاه ها، آزمایشگاه های دولتی و صنایع خصوصی بزرگ ترین استخدام کنندگان فیزیکدان ها هستند. به دلیل گستردگی آموخته های دانشجویان فیزیک، بسیاری از آن ها توانایی های لازم برای فعالیت معمولاً با موفقیت در زمینه های دیگر را، به خصوص در مهندسی، اقتصاد و علوم مالی و رایانش دارا هستند.
هر سال جوایز بسیاری توسط سازمان ها و موسسه های گوناگون به دستاوردهای برجسته در زمینه های مختلف فیزیک، اهدا می شوند. معتبرترین جایزه در رشتهٔ فیزیک، جایزهٔ نوبل است که از سال ۱۹۰۱ توسط آکادمی سلطنتی علوم سوئد داده می شود.
از فیزیکدان های نامدار می توان به نیوتون، اینشتین، ارشمیدس، خوارزمی، ابن هیثم، کوپرنیک، کپلر، گالیله، رادرفورد، پلانک، ماری کوری، شرودینگر، فارادی، فرمی، پائولی، آمپر، کارنو، ماکسول، هایزنبرگ، هرتز، فاینمن، هاوکینگ، اوپنهایمر، هوک، تسلا، پاسکال، برنولی، بور و دیراک و بولتزمان و پوانکاره اشاره کرد.
