معنی فریبکار | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

فریبکار. [ ف ِ / ف َ ] ( ص مرکب )مکار. غدار. فریب ساز. ( از ناظم الاطباء ). فریبنده.

فرهنگ معین

(فَ ) (ص فا. ) مکار، غدار.

فرهنگ عمید

مکار، حلیه گر.

فرهنگ فارسی

مکار، حیله گرفریبکاری:حیله گری
( صفت ) مکار غدار .

دانشنامه عمومی

در انگلیسی امروزی، فریبکار ( به انگلیسی: sycophant ) به معنای «چاپلوس فریبکار» است و برای اشاره به شخصی استفاده می شود که در حال چاپلوسی است ( یعنی چاپلوسی غیرصادقانه برای کسب مزیت ) . ریشه این واژه در سیستم حقوقی آتن باستان ( کلاسیک ) است. اکثر پرونده های حقوقی آن زمان توسط اصحاب دعوای خصوصی مطرح می شد زیرا هیچ نیروی پلیسی وجود نداشت و فقط تعداد محدودی از دادستان عمومی رسمی منصوب شده بودند. تا قرن پنجم پیش از میلاد، این عمل باعث سوء استفاده از سوی «دیگران» شده بود: طرفین دعوی که پیگردهای ناموجه را به راه انداخته بودند. این کلمه در یونانی جدید، فرانسوی، ( جایی که می تواند به معنای «خبردهنده» نیز باشد ) و ایتالیایی، همان معنی ( «خبرچین» ) را حفظ می کند. در انگلیسی مدرن، معنای این کلمه به کاربرد کنونی آن تغییر یافته است.
فریبکار (فیلم). فریبکار ( به هندی: Be - Imaan ) فیلمی محصول سال ۱۹۷۲ و به کارگردانی سوهانلال کانوار است. در این فیلم بازیگرانی همچون مانوج کومار، راکهی گولزار، پران، پریم چوپرا، پریم نات، ناظیما ایفای نقش کرده اند.