فتاده

لغت نامه دهخدا

فتاده. [ ف ُ / ف ِ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) افتاده :
یا به یاد این فتاده خاک بیز
چونکه خوردی جرعه ای بر خاک ریز.مولوی.مردی نبود فتاده را پای زدن.پوریای ولی.رجوع به افتادن و فتادن شود.