غسلین

لغت نامه دهخدا

غسلین. [ غ ِ ] ( ع اِ ) آنچه شسته شود از جامه و مانند آن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || هرآنچه از جراحت ها و قروح پس از شستن بیرون آید. ( از اقرب الموارد ). || آبی که بدان جراحت یا چیزی دیگر را شسته باشند. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || آنچه از پوست و گوشت دوزخیان روان گردد. ( منتهی الارب ). آن چیز که از بدن دوزخیان روان شود. مثل خون و ریم و زرداب. و به قولی غسلین چشمه ای است در دوزخ که کثافتها و آلودگیهای کفار در آن جمع شود. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). آنچه بپالاید از اندام دوزخیان. ( ترجمان علامه جرجانی تهذیب عادل ). هرچه ازتن دوزخیان برود. ( مهذب الاسماء ). ابوالفتوح رازی درتفسیر خود ( چ 2 ج 10 ص 118 ) گوید: غسلین زرداب و خون و ریم اهل دوزخ باشد که از اندام ایشان فروشسته شود،پنداری غساله ایشان است که از قروح جروح ایشان می آید. ضحاک و ربیع گفتند، درختی است که خورش اهل دوزخ باشد - انتهی. و لاطعام الا من غسلین. ( قرآن 36/69 ).
گر کسی غسلین خورده ست به مستی در
تو که هشیاری برخیز مخور غسلین.ناصرخسرو.نزدیک جاهلان عسل النحلم
و اندر گلوی جاهل غسلینم.ناصرخسرو.باده کین ورا هر که بنوشد عجب است
گر عسل باشد ایامش غسلین نکند.سوزنی.|| درختی است در دوزخ. ( منتهی الارب ). درختی است که خورش اهل دوزخ باشد.( تفسیر ابوالفتوح رازی چ 2 ج 10 ص 118 ). || ( ص ) نیک گرم. ( منتهی الارب ). الشدیدالحر. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(غِ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - آن چه شسته شود از جامه و مانند آن . ۲ - آن چه از جراحت ها پس از شستن بیرون آید. ۳ - آبی که بدان جراحت یا چیز دیگر را شسته باشند. ۴ - آن چه از پوست و گوشت دوزخیان روان گردد.

فرهنگ عمید

۱. آبی که در آن چرک و جراحت شسته شود.
۲. آنچه از بدن دوزخیان روان شود، مانند خونابه و زرداب.

فرهنگ فارسی

۱ - چشمه ایست در دوزخ که پلیدیها و آلودگیهای کفار در آن جمع شود ( غیاث ) ( آنند ) ۲ - ( بقولی دیگر ) درختی است که خورش اهل دوزخ میباشد ( تفسیر ابوالفتوح چا. ۲ ج . ۱ ص ۱۱۸ ) ( محیط المحیط ).
( اسم ) ۱ - آنچه شسته شود از جامه و مانند آن ۲ - آنچه از جراحتها پس از شستن بیرون آید ۳ - آبی که بدان جراحت یا چیز دیگر را شسته باشند ۴ - آنچه از پوست و گوشت دوزخیان روان گردد .

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] غِسْلِین‏ غذایی که به گفته قرآن، دوزخیان از آن می خورند. این واژه به معنای چرکاب است و تنها یک بار در قرآن در سوره حاقه به کار رفته است. در این سوره آمده است که اهل جهنم غذایی جز غسلین ندارند. در یکی از زیارتنامه های امام حسین(ع) اشاره شده است که غذای دشمنان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در جهنم، غسلین است.
راغب اصفهانی، غسلین را چرکابه بدن های کفار در جهنم دانسته است.ٰ مفسران قرآن آن را به معنای چرک و خونابه ای گرفته اند که از بدن دوزخیان می ریزد.
غسلین تنها یک بار در قرآن و به معنای غذایی برای دوزخیان به کار رفته است. در سوره حاقه آمده است که گنهکاران و مجرمان در جهنم غذایی جز غسلین ندارند: «وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ. لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ» (و خوراکی جز چرکابه ندارد که آن را جز خطاکاران نمی خورند). در اینجا سوالی پیش می آید. چرا درسوره غایشه آیه ۶ درباره غذای جهنمیان می خوانیم:«لَّیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ» خوراکی جز خار خشک ندارند.براستی غذای جهنمی هاچیست؟ مفسران شیعه چندین پاسخ داده اند که بهترین جواب این است : دوزخیان در طبقات مختلفی هستند وهریک ازاین طبقات غذای مخصوص دارند.
[ویکی الکتاب] معنی غِسْلِینٍ: چرکاب (گویا مراد از آن چرک و کثافاتی است که از تن اهل دوزخ میریزد )
ریشه کلمه:
غسل (۴ بار)
«غِسْلِین» از مادّه «غَسْل» است. «راغب» در «مفردات» می گوید: «غِسْلِین» به معنای آبی است که از شستشوی بدن کفار در دوزخ فرو می ریزد، ولی معروف این است که، منظور چرک و خونی است که از بدن دوزخیان فرو می ریزد; و شاید منظور «راغب» نیز همین باشد و تعبیر به «طَعام» نیز مناسب همین معناست.

ویکی واژه

آن چه شسته شود از جامه و مانند آن.
آن چه از جراحت‌ها پس از شستن بیرون آید.
آبی که بدان جراحت یا چیز دیگر را شسته باشند.
آن چه از پوست و گوشت دوزخیان روان گردد.