عیاذ

لغت نامه دهخدا

عیاذ. ( ع مص ) پناه بردن و اندخسیدن. ( از منتهی الارب ) ( ازآنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ملتجی گشتن و پناه بردن. ( از اقرب الموارد ). || چسبیدن به چیزی ولازم شدن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ملازم گشتن چیزی را. ( از اقرب الموارد ). || بچه آوردن آهو ماده و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بچه آوردن آهو و شتر و اسب و هر ماده ای. ( ناظم الاطباء ). بتازگی بچه دار شدن آهو و جز آن. || اقامت کردن با کسی. ( از اقرب الموارد ). عَوذ. مَعاذ. مَعاذة. رجوع به عوذ و معاذ و معاذة شود.
عیاذ. ( ع اِ ) پناه. ( غیاث اللغات ) :
جایزه خواهم یکی کم بدهی اندکی
گر ندهی بیشکی زایزد خواهم عیاذ.منوچهری.- عیاذاً باﷲ ؛ پناه بر خدا.( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) : اگر عیاذاً باﷲ از مخالفان قصدی باشد بر این جانب. ( تاریخ بیهقی ص 560 ). اگر عیاذاً باﷲ سستی کنید خلل افتد. ( تاریخ بیهقی ص 351 ). اگر عیاذاً باﷲ بر این جمله باشد و خداوند غائب ، کار سخت دراز گردد. ( تاریخ بیهقی ص 453 ). وعیاذاً باﷲ اگر بی باکی مکابره ای آرد... دست تدارک از تلافی آن قاصر ماند. ( سندبادنامه ص 89 ). و اگر عیاذاً باﷲ قضا رفت و خطا آمد به تدارک آن مشغول شود. ( گلستان سعدی ).
|| ( اِ ) پناه جای. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ملتجاء. ( اقرب الموارد ). || مرغ پناه گرفته در کوه و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || نوزائیدگان از هر ماده ای.( ناظم الاطباء ). || هی فی عیاذها؛ آن ماده حیوان داخل در ده و پانزده روز پس از کره آوردن است.( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

(عِ یا عَ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) پناه بردن . ۲ - (اِ. ) پناه ، پناهگاه .

فرهنگ عمید

۱. پناه بردن، پناه گرفتن.
۲. (اسم ) ملجٲ، پناه، پناهگاه.

فرهنگ فارسی

پناه بردن، پناه گرفتن، ملجا، پناه، پناهگاهعیاذبالله:پناه برخدا
۱ - ( مصدر ) پناه بردن . ۲ - ( اسم ) پناه پناهگاه .

ویکی واژه

پناه بردن.
پناه، پناهگاه.