علامه

لغت نامه دهخدا

علامه. [ ع َل ْ لا م َ ] ( اِخ ) حسن بن یوسف. رجوع به علامه حلی شود.
علامه. [ ع َل ْ لا م َ ] ( اِخ ) تقی الدین راصد محمد ( متوفی در سال 993 هَ. ق. ). او راست: الطرق السنیة فی الاَّلات الروحانیة. ( کشف الظنون ).

فرهنگ معین

(عَ لّ مِ ) [ ع - علامة ] (ص. ) دانشمند، بسیار دانا.

فرهنگ عمید

بسیاردانا، دانشمند.

فرهنگ فارسی

بسیاردانا، دانشمند،تائ آن برای مبالغه است ومذکرومونث در آن یکسان است )
( صفت ) نیک دانا بسیار دانشمند.
حسن بن یوسف

ویکی واژه

دانشمند، بسیار دانا.