سیه کار. [ ی َه ْ ] ( ص مرکب ) کنایه از مردم بدکاره و فاسق و فاجر بدروزگار باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). فاسق. بدکار. ( غیاث اللغات ). فاسق فاجر و ظالم. ( فرهنگ رشیدی ) : سپیدکار وسیه کار دست و زلف تواند تو بیگناهی از این هر دو ای ستیزه ماه.سوزنی.سیه کار شب چون شود شحنه سود برون آید آتش ز گردنده دود.نظامی.بدزدید بقال از اونیم دانگ برآورد دزد سیه کار بانگ.سعدی.سیه کاری از نردبانی فتاد شنیدم که هم در نفس جان بداد.سعدی.رجوع به سیاه کار شود.
فرهنگ معین
(یَ ) (ص . ) نک سیاهکار.
فرهنگ عمید
= سیاهکار
فرهنگ فارسی
کنایه از مردم بد کاره و فاسق و فاجر بد روزگار باشد .
